กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีแม่หมูและลูกหมู 3 ตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง ลูกหมูที่เป็นพี่ใหญ่เกียจคร้าน มักจะแอบไปหาที่หลบเพื่อนอนอยู่ตลอดเวลา ลูกหมูตัวที่สองเป็นหมูจอมตะกละ ไม่ชอบทำงาน เวลางานก็มักจะหาเรื่องพักและกินอาหารที่แอบนำมาด้วยเสมอ ส่วนลูกหมูตัวที่สาม เป็นหมูที่ขยันแข็งแรง มีความขยันหมั่นเพียรและชอบทำงานเป็นอย่างมากวันหนึ่ง แม่หมูได้พูดกับลูกหมูทั้งสามตัวว่า “พวกลูกๆ โตเกินกว่าที่จะอยู่ในบ้านหลังน้อยของแม่แล้ว ถึงเวลาที่ลูกๆ จะต้องมีบ้านเป็นของตัวเองได้แล้วล่ะจ้ะ”
ลูกหมูสามตัวเริ่มออกเดินทางมาจนถึงชายป่าแห่งหนึ่ง พวกมันตัดสินใจที่จะสร้างบ้านบริเวณใกล้ๆ กัน จากนั้นก็ได้เดินทางไปที่ตลาดเพื่อซื้อของสร้างบ้าน พี่ใหญ่ ตัดสินใจซื้อฟางไปสร้างบ้าน จะได้ไม่เหนื่อยและหนักด้วย พี่รอง ตัดสินใจซื้อเศษไม้ไปสร้างบ้าน เพียงตอกตะปูไม่กี่ทีก็เสร็จแล้ว อีกทั้งยังสามารถต้านลมที่พัดมาแรงๆ ได้อย่างแน่นอน ส่วนน้องเล็ก ตัดสินใจซื้ออิฐมาสร้างบ้าน ลูกหมูทั้ง 3 สร้างบ้านของตนเองจนเสร็จเรียบร้อย จนกระทั่งคืนหนึ่ง มีเจ้าหมาป่ามาซุ่มดู หวังจะจับลูกหมู 3 ตัวมากินเป็นอาหาร
เจ้าหมาป่าไปบ้านลูกหมูที่สร้างด้วยฟางแต่ลูกหมูไม่ยอมเปิดประตู เจ้าหมาป่าเริ่มทำลายบ้านของลูกหมูตัวที่หนึ่งทันที ด้วยความตกใจ ลูกหมู่ทำอะไรไม่ถูก ลูกหมูตัวแรกรีบวิ่งไปหาน้องกลางที่สร้างบ้านด้วยเศษไม้ เจ้าหมาป่าตามมา และเคาะประตูให้เปิด ลูกหมูทั้งสองไม่เปิด แต่เจ้าหมาป่าก็สามารถพังประตูเข้ามาได้สำเร็จ ลูกหมูทั้งสองตัวจึงรีบวิ่งไปที่บ้านอิฐของน้องเล็ก เจ้าหมาป่าวิ่งตามมาติดๆ ลูกหมูทั้งสองเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้กับน้องเล็กฟัง เจ้าหมาป่าตัวร้ายก็มาถึงบ้านน้องเล็ก มันเคาะประตูบอกให้เปิดแต่ลูกหมูไม่เปิด เจ้าหมาป่าจึงรวบรวมลมเป่า แต่บ้านก็ไม่ยอมพังเสียที กระแทกประตูก็ไม่พัง แต่หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหมาป่าได้หวนกลับมาอีกครั้ง
มันได้เดินแบกเอาบันไดยาวมุ่งหน้าตรงมาที่บ้านอิฐของพวกลูกหมูเพื่อปีนเข้าทางปล่องไฟบนหลังคาทันไดนั้นเองที่ลูกหมูทั้งสามเห็นเจ้าหมาป่ากำลังปีนขึ้นมาทางปล่องไฟ น้องเล็กจึงได้รีบให้พี่ ๆ จุดเตาไฟ เจ้าหมาป่าถูกเผาด้วยไฟ ได้รับบาดเจ็บสาหัส จากนั้นเป็นต้นมา หมาป่าก็เกิดสำนึกได้ จึงได้กลับตัวกลับใจเสียใหม่ ส่วนพี่หมูทั้งสองตัวก็ได้ตั้งใจจำเอาน้องหมูสุดท้องเป็นตัวอย่างที่ดี หันมาขยันหมั่นเพียร ไม่เกียจคร้าน
ข้อคิดนิทานอีสป
นิทานเรื่องลูกหมูสามตัวสอนให้รู้ว่า : “การเกียจคร้านไม่ได้ทำให้เราสบายได้จริง แต่จะนำทุกข์ภัยมาสู่ตน”
